شبی گذشت،مثل شبهای پیش و پس؛ و ما باز، در خیال پرواز، سر به بالش پر دادیم. آرزویمان خواب بال بود، که خواب چشمانمان را ربود. چنان عمیق در چاه بی پایان آمال خفتیم که نه بانگ"حی علی الفلاح"اذان را شنیدیم نه طنین"جاهدوا فی الله"جهاد را . . . و ناگاهـ ،به کابوس شرم از خواب پریدیم؛ واااااای...باز هم شهادتمان قضآ شد . . .
نظرات شما عزیزان:
کد را وارد نمایید:
عکس شما
